Na een nacht waarin ik niet zo veel heb kunnen slapen en nog ietwat brak ben, sta ik om 6 uur op. Snel aankleden en om half zeven ontbijten want half acht moesten we al weer ons klaar maken voor de rit met de truck.

Na een 3 uur duren rit in de truck,kwamen we aan bij de grens van Kenia en Tanzania. Onderweg was het erg indrukwekkend, mensen leven buiten tussen alle troep en rotzooi. Kinderen lopen daar tussen te spelen. Een baviaan die langs de weg op een paal zit. Dit is echt een heel andere wereld.
Moeders lopen met hun kleine kindje op de rug langs de weg waar auto's langs sjezen. Dan besef je weer in wat voor luxe wij leven. Alles gaat hier langzaam dus ook het asfalteren van de wegen, dus ja af en toe een omleiding over een weg die bestaat uit losse keien is heel normaal. Ze werken hier op zondag gewoon door, wel in hun tempo uiteraard ;-)

Bij de grens aangekomen moesten we weer een formulier invullen en ik mocht Kenia uit. De reisleider Bas en ik moesten nog een visum voor Tanzania. Gelukkig was er geen rij en werden we meteen geholpen. Pasfoto's die ik moest hebben werden niet gevraagd en uiteindelijk ging het heel snel. We waren nog eerder klaar dan de rest van de groep.

Na half uurtje kwamen we aan in Longoro. Daar hadden we een lunch met typisch Tanzaniaans eten. Rijst, bonen, geroosterd vlees (dat ik niet echt aantrekkelijk vond), spinazie en een typisch Afrikaans gerecht (moet ik nog effe de naam van vragen). Het smaakte goed.

Nog even een lange broek aangedaan omdat vrouwen voor demannen van het Masai volk van je knie tot schouders niet ontbloot mag zijn

Van daaruit hebben we half uurtje gelopen en werden we rondgeleid door 2 gidsen in het Masai dorp. Onderweg kwamen we de Masai al tegen. Wij bekeken hun maar zij bekeken ons ook en iedereen wilde je hanschudden. Er werd door hun steeds Jambo geroepen wat betekent ' dag' . We hebben een huisje van de Masai bekeken en aangehoord hoe zij leven. Dat is echt back to basic. We kregen zelfs een welkomst lied. Maar het mooie is dat ze allemaal zo blij en vredig zijn ook al hebben ze weinig. Het vervelende was dat we nog geen lokaal geld hadden dus we konden geen sieraden van ze kopen en zij zaten allemaal met hun sieraden die ze gemaakt hadden uitgestald. Dat voelde niet zo fijn.

Na uurtje rijden over een enorm hobbelige we met meer omleidingen dan een weg en veel enthousiaste kinderen die ons gedag zwaaiden en vrolijk gilden, kwamen we aan in Arusha.

Hier hebben we geld gepint en gewisseld voor lokaal geld. Voor 200 euro, kreeg ik 374.000 lokale Shillingen...wat een berg geld is dat en wat voel je je dan rij dat je nu ook wat kan betalen hier.

Op weg naar onze lodge reden we door hele hobbelige straatjes en een redelijke achterstands buurt...ik dacht echt waar komen we nu terecht....maar dat viel heel erg mee. We kwamen aan in L' oasis lodge en dat was super mooi en ydillisch. Leuke kleine hutjes in een sfeervol parkje.
De jongen die mij naar mijn lodge bracht liep toen toch wel een heel eind door en opeens stonden we weer op straat....ik vraag nog gaan we wel goed maar hij knikt ja. Ik zit in lodge op palen een eindje verop in de straat. Erg knus maar dacht wel effe...ik zit hier ver van de rest.

Toen heb ik mezelf verwend met een heerlijke warme douche. Wat is dat een cadeautje na een intensieve lange en warme dag. ook wetende dat ik zo'n douche de komende 7 dagen niet zal hebben. Na een lekkere en gezellige maaltijdduik ik om 22 uur lekker mijn bed in.